معنی بنچه بند - جستجوی لغت در جدول جو

بنچه بند

لغت نامه دهخدا

پیشانی بند، پارچه ای که زنان پیش سر می بندند

کسی که گوسفند یا قوچ جنگی بر آخور ببندد و پروار کند، کنایه از کسی که در کاری زبردستی و مهارت دارد، ماهر، زبردست، برای مثال چو گرگت دراند گزند سخن / نباشی اگر بره بند سخن (ظهوری - لغتنامه - بره بند)

فرهنگ فارسی عمید

کوچه بند

در، سد یا بندی که در سر کوچه می ساختند، برای مثال سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست / زنهار پیش دیدۀ من آستین مگیر (صائب - لغت نامه - کوچه بند)

فرهنگ فارسی عمید

بیضه بند

کمربند مخصوصی که مبتلایان به فتق بیضه به کمر می بندند

فرهنگ فارسی عمید

باره بند

جایی که در آن چهارپایان، به اسب را می بستند، اسطبل، طویله

فرهنگ فارسی عمید

بره بند

(لَ گَ دَ / دِ)

آن که یا آنچه بره را بندد.

لغت نامه دهخدا

نیچه بند

(رَ صَ اَ)

آنکه نیچه می سازد و نی پیچ درست می کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کوچه بند

(چَ / چِ بَ)

کوچه ای که به هر دو سر آن دروازه بنا کرده باشند که به وقت اندیشۀ آفتی آنها را بند نمایند. (غیاث). بند کردن سر کوچه. (آنندراج). سد و بند سر کوچه. (فرهنگ فارسی معین) :
سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست
زنهار پیش دیدۀ من آستین مگیر.
صائب (از آنندراج).
، نشان و علامت حد کوچه ها. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

پیچه بند

(چَ / چِ بَ)

عصابه. (صحاح الفرس). عصابه که زنان بر پیشانی بندند. پیشانی بند. (برهان) ، بندپیچه. رشتۀ پیشانی بند. رشته ای که بدان پیچه به پیشانی بندند:
بپیچد دلم چون ز پیچه بتم
گشاید برغم دلم پیچه بند.
عسجدی

لغت نامه دهخدا

پاچه بند

(چَ / چِ بَ)

بند پای جوارح طیور. بند پای باز و جز آن از مرغان شکاری. سباقاالبازی. تسمۀ خرد و نرم که به پای باز و نوع آن بندند و زنگوله بدان آویزند و نیز رسن درازی را که گاه تربیت باز ضرور است و بر آن استوار کنند، طناب خرد بدامن خیمه که به میخ کوفتۀ بر زمین بندند

لغت نامه دهخدا

بیشه بند

(شِ بَ)

دهی است از دهات کوهسار، تابع هزارجریب در مازندران. (ترجمه سفرنامۀ مازندران رابینو ص 123)

لغت نامه دهخدا

بیضه بند

(بَ / بِ ضَ / ضِ بَ)

فتق بند. خصیه بند. (یادداشت مؤلف). رجوع به فتق بند شود، شلوار مخصوصی که در موقع ورزشهای سخت برای جلوگیری از ضربات احتمالی بپا کنند. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

باره بند

(رَ / رِ بَ)

جایی که اسب بندند و در عرف این زمان اصطبل و طویله راگویند و باربند مخفف بهاره بند نیز آمده. (انجمن آرا) (آنندراج). طویله و جای بستن اسب چه باره بمعنی اسب هم هست اکنون در تکلم باربند گویند. (فرهنگ نظام). رجوع به باربند شود. مخفف بهاره بند. (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

بنیچه بندی

(بُ چَ / چِ بَ)

عمل بخش کردن کار زراعت به دسته های کشاورز. تقسیم کار زارع در ده ها. تقسیم کردن عمل کشت قریه ای میان رعایای قریه. (یادداشت بخط مؤلف). تعیین میزان و تودیع عادلانۀ مالیات بین اعضای یک صنف. بنیچه بندی از وظایف کدخدا بود. (دایره المعارف فارسی)

لغت نامه دهخدا

باغچه بند

(غَ رَ)

باغبان یا کارگری که زمینها را بباغچه ها بخش کرده مرز بندد. و رجوع به باغچه بندی و باغچه بندی کردن و باغچه شود

لغت نامه دهخدا

پنچه بند

(پُ چَ / چِ بَ)

پنجه بند. پیشانی بند. عصابه

لغت نامه دهخدا

پنجه بند

(پُ جَ بَ)

مرکّب از: پنجه، پیشانی + بند، پیشانی بند. به زبان ماوراءالنهری. عصابه ای باشد که زنان بر پیشانی بندند:
بپیچد دلم چون ز پنجه بتم
گشاید به رغم دلم پنجه بند.
عسجدی

لغت نامه دهخدا

کوچه بند

سد و بند سر کوچه: سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست زنهار پیش دیده من آستین مگیر، (صائب)، نشان و علامت حد کوچه ها

فرهنگ لغت هوشیار

پیچه بند

عصابه که زنان بر پیشانی بندند پیشانی بند ، رشته ای که بدان پیچه را به پیشانی بندند پند پیچه: بپیچد دلم چون ز پیچه تبم گشاید برغم دلم پیچه بند. (عسجدی)

فرهنگ لغت هوشیار